Lunch in Assisi
28 jun. 2015
🇮🇹
vanuit Italië
Lunch in Assisi
Van Umbértide naar Bastardo 90 km
Toch wel een verrassend ontbijt in ons Oostblok hotel. Net iets meer dan de gebruikelijke Italiaanse soberheid. Maar ach, eigenlijk mogen we absoluut niet klagen want de bedden en het sanitair
waren gewoon goed, de fietsen stonden keurig achter slot en grendel en we zaten nagenoeg aan de route. Die lag echter net aan de andere kant van het spoorlijntje en fietsend in de juiste richting
hoopten we dat er verderop wel weer een keer een mogelijkheid zou komen om op het blauwe lijntje uit te komen van mijn fietscomputer. Overigens, toen ik Gerard in de loop van de dag een keer mee
liet kijken kwam ik erachter dat er helemaal geen sprake is van een blauwe lijn. Die blijkt paars te zijn. Tja, dat heb je met die kleurenblindheid.
En inderdaad, enkele kilometers na ons vertrek konden we keurig onder het spoortje door en zaten we weer netjes op de route die enigszins glooiend langs een heuvelruggetje liep. Dan weer in de zon,
die op dit tijdstip van de dag nog zeer aangenaam aanvoelt, dan weer in de schaduw van het gebladerte van de bomen, wat op dat tijdstip eigenlijk ook al heel aangenaam is. Een heel klein hellinkje
van ruim 12% verraste ons nog een beetje maar daarmee had je het ook wel gehad.
Op enig moment naderden we zo voort pedalerend de regio van de stad Perúgia waarvan de schrijver van het routeboekje had besloten dat we daar met een grote boog omheen moesten fietsen. Dat
betekende in deze streek dat we de fietsroute met matige asfalt kwaliteit gingen inruilen naar een route met slechte tot zeer slechte asfaltkwaliteit. De truc is dan een beetje om zoveel mogelijk
rechts aan te houden, het liefst op het witte streepje, mits zichtbaar, maar mogelijk nog verder naar rechts. Tussen de denkbeeldige middenstreep en het rechtse streepje is de weg vaak een soort
oorlogsgebied. En verder naar links of rond het midden is ook een soort oorlogsgebied omdat je daar bijna wordt platgereden door de Italiaanse automobilisten die het vaak niet zo serieus nemen met
argeloze Nederlandse fietsers.
Ondertussen hadden we nog steeds niet besloten of we Assisi zouden aandoen. De route leidde ons er weliswaar vlak langs maar om in het stadje te komen moesten er nog wel een kleine tweehonderd
hoogtemeters worden gemaakt en dit keer niet omdat het moest maar geheel vrijwillig.
Eerst maar eens aan de koffie in Petrignano maar niet nadat we een komisch Robbiemomentje beleefden. Over het slechte asfalt hobbelend, over een vervelend stuk asfalt waarbij je constant je blik op
de paar meter voor je hebt gericht had ik niet in de gaten wat er achter me gebeurde. Ik wist dat Gerard en Wim vlak achter mij reden terwijl Dom Roberto daar een eind achter zat. Plotseling
passeerde mij een wielrenner via het betere stuk asfalt in het midden van de weg en ja hoor, wie zat daar strak in het wiel van die wielrenner? U raad het natuurlijk al. Inderdaad, onze Dom. Dat
verwacht je niet en die wielrenner ook niet want die keek op enig moment nog een keer om met een blik van: wat doet die kerel nog steeds in mijn wiel? Wel gelachen.
In Petrignano maar eens op het schaduwrijke terras genoten van een typisch Italiaans zondagmorgen tafereel met veel lokale mensen in de kroeg terwijl de kerkklokken er lustig op los rammelden. Erg
leuk om te zien hoe de mensen hier met elkaar omgaan waarbij iedereen elkaar hartelijk begroet, een kopje koffie nuttigt en zijn of haar krantje leest. Alles op luide tot zeer luide toon uiteraard.
Tien kilometer verder dan toch het moment waarop er keuzes moesten worden gemaakt. We stonden onder bij een rotonde terwijl ver boven ons de zeer indrukwekkende plaats Assisi torende. Gerard en Rob
hadden er niet zoveel mee terwijl Wim en ik er eigenlijk wel naartoe wilden fietsen. De aansluiting naar de hoofdroute lag een stukje verder en we besloten daarheen te fietsen terwijl we al een
beetje van de toegangsweg naar Assisi kregen te verwerken. Die bleek eigenlijk wel mee te vallen waardoor we de knoop doorhakten en toch maar besloten om Assisi in te gaan. Het was nog wel een
stevig klimmetje maar ach, we hadden wel erger gehad.
Uiteindelijk werd het een mooi bezoek aan een prachtige historische plek waar we hebben genoten van een deel van de stad en na enkele omzwervingen uitkwamen bij de kerk van St. Franciscus.
Indrukwekkend, en een fenomenaal uitzicht over de zonovergoten vallei. Vlak bij de kerk vonden we een heerlijk restaurant met hetzelfde uitzicht en een goede keuken. Dan is het steeds weer lastig
om in beweging te komen maar ja, de fietsplicht riep en door het labyrint aan weggetjes en steegjes vonden we onze weg naar de uitgang van het prachtige stadje.
Na een lekkere afdaling vonden we via Spello de weg naar het plaatsje Bevagna waar ik nog goede vakantie herinneringen had liggen. En inderdaad, ik vond het klooster waar ik met mijn echtgenote
jaren geleden heb geslapen en inderdaad, het plaatsje was nog steeds zeer bekoorlijk. Waar we niet op hadden gerekend is dat er een of ander festival gaande was waarbij de hele bevolking zich in
middeleeuwse kledij had gehuld en er allerlei processies door de straten gingen, compleet met toeters en bazuinen. Grappig wel totdat we de fout maakten door met onze volgepakte fietsen midden
tussen het feestgedruis te geraken. We frommelden ons langs toeristen, lokale, in middeleeuwse kledij gehulde, bevolking en vele kraampjes waar middeleeuwse dingetjes werden gedaan. Wel leuk maar
niet handig.
Na enige boze blikken te hebben geïncasseerd leek het ons beter om nog enkele kilometers te maken. Een overnachtingsplek zouden we hier waarschijnlijk niet vinden en daar was het ook nog een beetje
te vroeg voor. Na enig zoekwerk vonden we de uitgang van het stadje en, zoals ik de heren al had aangegeven, direct liep de weg weer omhoog. Er moest geklommen worden. Althans, tot het moment dat
we van de weg werden gedrukt door motoragenten die de komst van een wielerpeloton aankondigden.
Die hebben we maar even voor laten gaan. Met een rotvaart kwamen de rennertjes langs terwijl Dom Roberto enthousiast zijn toetertje liet klinken.
Nadat wij de klim hadden voltooid werd het tijd om onderdak te zoeken. De teller stond al op ruim 80 km wat, rekening houdend met ons uitstapje naar Assisi van enkele uren, een mooie prestatie was.
In het plaatsje Bastardo vonden we een hotelletje boven de plaatselijke bar. Hoewel ikzelf slechte ervaringen heb met dergelijke etablissementen moet ik mijn mening inmiddels herzien. Keurige kamer
en prima douche met naast het hotel een restaurantje waar ze een fantastische antipasta serveerden. De verdere gerechten hebben we wijselijk maar gelaten voor wat ze waren. Met wat limoncello's
gaan we de mooie dag afsluiten op het terras van het restaurantje terwijl de temperatuur op deze geweldige zomerdag nog heerlijk is. Morgen gaan we onze reis richting Rome vervolgen. Zoals de
planning nu is verwachten we in de loop van dinsdag aan te komen in Rome.
Ons retour escorte heeft zich al gemeld en morgen zullen we daarover concrete afspraken maken.
Fino a domani.
Reacties
Reacties
29 jun. 2015, 06:34
Mannen ik volg jullie verhalen met veel.plezier. wat een mooi avontuur. Veel succes met de laatste loodjes.
29 jun. 2015, 13:55
wat geweldig dat jullie ook zo mooi mogen genieten van natuur, de lokale bevolking en de Italiaanse keuken en andere geneugten. Formidabele reis maken jullie toch!
op naar Rome! heel veel succes met de laatste kilometers mannen. Respect voor deze prestatie.
29 jun. 2015, 18:49
Mooi verslag van een prachtige dag! Geweldig!
Hans, als je terug bent hoop ik nog wel van je te horen wat je bedoelt met "waar middeleeuwse dingetjes werden gedaan" Dat speelde zich af in Bevagna als ik het goed heb begrepen. Dinsdag in Rome.....fantastich, veel SUCCES!
29 jun. 2015, 22:35
Slaap lekker en geniet morgen van de laatste kilometers.
Xx
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!