Apeldoorn/Tonden-Groesbeek 85/60 km

Na het hartverwarmende afscheid in Tonden van onze familie en dierbaren vertrokken we rond 12.30 uur met een heerlijk zonnetje en dito windje in de rug richting Groesbeek voor onze eerste overnachting. Eigenlijk was het de bedoeling om nog iets verder, namelijk in Gennep, te overnachten maar de nadelen van het niet kamperen dienden zich direct al aan. Toen ik gisteren probeerde een hotel te boeken in Gennep bleek dat al geheel volgeboekt en de uitbater wist mij te vertellen dat hij in de wijde omtrek niet een ander adres zou weten, ja, misschien in Boxmeer. Maar ja, daar zouden wij helemaal niet langs komen. Dan maar een adresje gezocht iets verder terug in Groesbeek. Daar bleek nog wat te zijn, Hotel De Zeven Heuvelen, jawel met allemaal hoofdletters, wat ik maar direct heb vastgelegd. Voor de eerste nacht waren we voorzien. Nu nog zien om daar te komen. Bijkomend voordeel was dat het hier ging om de geboortegrond van Wim zodat we in ieder geval zeker wisten dat hij ons hier blindelings naar toe wist te brengen. De route liep via Dieren, Doesburg en Zevenaar alwaar zich direct het eerste Robbie momentje aandiende. Voor diegene die ons verhaal van twee jaar geleden niet hebben gevolgd, danwel zijn vergeten wat wij bedoelen met een Robbie momentje, nog even het volgende. Een Robbie momentje is een verschijnsel wat zich iedere fietsdag met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zeker één, maar meestal meerdere keren voordoet waarbij onze oudste medefietser, Rob Oostendorp, betrokken is. En dan vooral en meestal niet in positieve zin. Dat gebeurde nu al in Zevenaar op het moment dat Gerard, Wim en ik nog keurig netjes voor de dicht vallende overweg slagbomen wisten over te steken, terwijl Rob het toch weer versierde om zo ver achter te blijven dat hij moest wachten. En wij dus ook. Aan de andere kant uiteraard.

Daarna door via Pannerden naar het veerpont over de Rijn naar Millingen. Prachtig weer en een schitterende omgeving. Gelukkig ging het veer niet op de reguliere tijd van één keer per uur maar pendelde de veerbaas heen en weer al naar gelang het aanbod van passagiers. Aan de overkant in Millingen wachtte een aanlokkelijk terras waar we even zijn neer gestreken om de vochthoeveelheid aan te vullen. Vervolgens ging onze route door de Ooijpolder via een klein puntje Duitsland naar Groesbeek. Daar zijn we rond half vijf aangekomen en loodste Wim ons als oud ingezetene direct naar onze eerste eindbestemming. Het bleek een groot complex te zijn met nadruk op veel fitness en wellness faciliteiten. Wij vonden echter dat we vandaag al voldoende hadden gehad van beide categorieën zodat we ons vrij snel achter biertjes en bitterballen nestelden.

Na de douche en opknapbeurt hebben we ons gericht op het eigenlijke doel van de dag. Zorgen dat we rond kwart voor negen ergens voor een beeldscherm zouden zitten om de Champions League finale te zien. Nou, dat is dus jammerlijk mislukt. Maar in plaats daarvan hebben we in een lokaal restaurant, waar Wim ons als aboriginal feilloos naar toe wist te leiden, heerlijk op het terras buiten zitten eten en heel veel schik gehad. Daar kan eigenlijk geen voetbalwedstrijd tegenop.

Daarna op de fiets weer terug naar ons slaapverblijf maar niet nadat we onderweg ons tweede Robbiemomentje van de dag beleefden. Ik heb zelf niet gezien wat er gebeurde maar achter mij hoorde ik een geluid wat het beste te omschrijven is als een piepende, in barensnood verkerende zeehond. Of zoiets. Wat was er nu gebeurd? Op enig moment ging de weg over in het fietspad en een normaal mens stuurt dan rustig zijn of haar rijwiel op de goede manier het fietspad op. Zo niet Rob. Hij kreeg het kennelijk voor elkaar om zijn voor of achterwiel tegen het stoeprandje te krijgen en met piepende banden een volledige pirouette te maken. Het is een wonder dat hij niet onzacht ten val is gekomen en ik zal u de verklaring besparen die hij daarvoor zelf heeft afgegeven.

Afijn, genoeg beleefd weer op de eerste dag.

Morgen gaat de reis richting Roermond en zal het nog een hele opgave worden om de heren op tijd in beweging te krijgen.

Tot morgen