Roermond, 100 km gereden

Na een prima nachtrust in ons fitness hotel te Groesbeek, waar overigens ook nog een heel goed ontbijt was te nuttigen, hebben we onze tassen weer aan de fiets gehangen. Daar natuurlijk weer ons eerste Robbiemomentje van de dag. Of, als ik eerlijk ben, was het eigenlijk nog een momentje van de vorige dag wat zich nu pas openbaarde. Wat was het geval, Rob had kans gezien om zijn voor-tassen aanzienlijk zwaarder te makken dan zijn achtertassen. Daarmee regel één uit het handboek voor toerfietsers overtredende. Verder had hij zijn achtertassen zo afgesteld dat deze voortdurend heen en weer schoven waardoor hij steeds met zijn hakken tegen de tassen aankwam. En dan niet stoppen hè om het probleem op te lossen maar stug doorfietsen, weliswaar regelmatig op grote achterstand door het ongemak. Nou ja, gelukkig was Gerard weer nabij om dit euvel op te lossen en Rob een comfortabeler tweede dag te gunnen.

Nu we het toch over Rob hebben, ook dit jaar hebben we een bijnaam voor hem verzonnen. Twee jaar geleden was dat Don Camino zoals velen van jullie nog wel zullen weten. Nu de reis dit jaar naar Italië gaat moesten we natuurlijk wat anders verzinnen. Wij dachten zelf aan D.O.M Roberto di Roma of, voor intimi, Dom Roberto. Nu zullen jullie zeggen Dom moet toch Don zijn. Op zich is dat natuurlijk zo maar in dit geval staan de letters D.O.M. voor een afkorting. En aan jullie willen we vragen om in de reacties aan te geven waar die letters voor moeten staan. Voor degene die het juiste antwoord weet hebben wij een leuke verrassing in petto.

Ok, genoeg over Rob. Nu de rit van vandaag. Die was in één woord ge-wel-dig. Door het prachtige landschap van het laatste stukje Gelderland, een puntje Duitsland en verder het mooie Limburg reden we met een prettig windje in de rug en een zonnetje in het gezicht langs de Maas richting Venlo. Mooier kun je fietsomstandigheden niet voorstellen. Het spelen met de Maas bestond uit het feit dat we vandaag een aantal keren met pontjes van de ene oever naar de andere zijn verplaatst en dat ook nog een paar keer met de brug hebben moeten doen. De koffiestop was in het plaatsje Well waar we nog even volop konden genieten van de uitingen die bij het traditionele katholieke zuiden horen. Vandaag bleek het Sacramentsdag te zijn en dat is iets waar hier nog volop uiting aan wordt gegeven. Eerst kwam het schuttersgilde langs met trommels en blazers en later zagen we nog overal de vlaggetjes langs de weg en de bloemen op de grond. Iets wat onze katholieke Wim natuurlijk allemaal erg leuk vond. Overigens moet worden gezegd dat het katholieke gevoel bij Wim toch wat slijtplekken begint te vertonen. In de ochtend wilde hij namelijk in het mooie plaatsje Gennep in de kerk een kaarsje aansteken. Het was zondagochtend en de klokken van de kerk rammelden erg lustig op los in de toren. Dit leek me wel een mooi moment en ik gaf Wim twee euro om zijn kaarsendaad te voltrekken. Even later kwam hij wat bedremmeld weer naar buiten. Wat was nu het geval? Wim was enthousiast de kerk in gelopen en kwam er, veel te laat, achter dat het een protestantse kerk was. En daar doen ze niet aan kaarsjes branden. Het uur daarna heeft hij stilletjes op zijn fiets deze teleurstelling zitten te verwerken. De lunch hebben we gebruikt op een terras aan de Maas in Blerick waar Wim een spontane ontmoeting had geregeld met zijn zus en zwager die daar woonden. Dat was erg gezellig en we hebben ons verbaasd over het feit dat zijn familie, Wim kennende, zo aardig kan zijn. Verder roemen wij wel de moed van Wim om ons, en met name Rob, mee te nemen naar zo'n afspraak. Rob had zich direct al heel strategisch naast de zus van Wim genesteld om haar eens fijntjes uit te horen over wat wetenswaardigheden uit de jeugd van Wim. Daarover hoort u wellicht later nog. Sommige feiten zijn zo belastend dat zij nog enig onderzoek behoeven alvorens we tot publicatie over kunnen gaan.

Na de lunch en het aanvullen van ons vochtniveau reden we verder richting Roermond, ons eindpunt voor de dag. Daar waren we rond half vijf en na enig zoeken vonden we een hotelletje aan de Roerkade, Hotel de Pauw. Onze fietsen konden we stallen in de ontbijtzaal nadat we die over het bomvolle terras en langs de bar hadden gefrommeld.

Verder leek het aan de buitenkant op een hotel waar je de kamers ook per uur kon huren maar na een bezoek aan de kamer moet ik die woorden terug nemen. Het betrof een keurige kamer en de kwaliteit van de douche was buitengewoon. Kortom, prima adresje waar we na de fietstocht eerst maar eens lekker op het terras, aan de oevers van de rivier de Roer, in het zonnetje zijn neergestreken. Heerlijke biertjes en baco's, vergezeld van talloze snackjes waren ons deel. Op het terras was vooral Wim weer erg druk met het raadplegen van wat er allemaal in zijn smart phone was te beleven. Dat is steeds heel veel heel informatief houdt hij ons op de hoogte van wat er allemaal in de wereld valt te beleven. Wij doen dan net alsof het ons ook erg interesseert. Soms lijkt het ook wel of Wim het nieuws zelf redigeert op zijn telefoon. Een techniek waar hij ons nog geen deelgenoot van heeft willen maken. Wij denken dat hij nu bezig is met het nieuws dat Blatter wordt opgepakt. Dus, mocht dat één dezer dagen in het nieuws komen, dan weet u wie daar achter zit.

We maken ons nu op voor het avondeten en zullen naar alle waarschijnlijkheid niet al te laat ons bedje opzoeken.

Morgen verlaten wij langs de oevers van de rivier de Roer Nederland en gaan proberen om een eindje in Duitsland te komen.

Tot morgen zullen we maar weer zeggen of beter, Bis Morgen