peentjes zweten
12 jun. 2015
🇩🇪
vanuit Duitsland
Peentjes zweten
Van Speyer naar Tiefenbronn 90 km
Iets later dan jullie gewend zijn komt hier nog het verhaal van 12 juni.
Gisteravond had ik even niet meer de puf om er voor te gaan zitten. Dit keer niet door de wijntjes maar door de etappe die we hadden afgelegd.
De dag begon in alle vroegte toen ik om een uur of vijf wat gestommel hoorde in de kamer. Of eigenlijk in de andere kamer, we hadden dit keer een soort suite. Het was Wim die aan een tafeltje de
stapel papier zat door te nemen die hij de vorige dag bij de receptie had laten printen. Business as usual dus dacht ik nog, terwijl ik mij nog een keertje omdraaide. Na het ontbijt, met een klein
Robbiemomentje omdat hij met het lege mandje door de ontbijtruimte stond te stuiteren waardoor de dame van de bediening het spoor bijster was, vertrokken we met prachtig weer vanuit Speyer, de Rijn
over die we voorlopig niet meer terug zouden zien. Vervolgens langs Hockenheim in de richting van Bruchsal, bekende namen voor degenen die wel eens met de auto naar het zuiden zijn gereden. De
temperatuur liep al snel op tot ergens tussen de 25 en 30 graden maar al snel ging de route met lange, rechte paden door het bos waar gelukkig wat verkoeling was. Na de koffiestop in Forst was het
echter gedaan met de verkoeling en moesten we ons door de brandende zon worstelen met als
"hoogtepunt" een lange klim over onverharde paden door het bos waarbij de temperatuur een eindje in de dertig graden zat. Ik denk dat het daar bij mij fout gegaan is. Waarschijnlijk te weinig
gedronken waardoor op een gegeven moment iedere paar meter klimmen pijn deed. De anderen leken deze inspanningen iets beter te verteren. Rond het middaguur wilden we in Pforzheim aankomen waar Wim
zijn arbeidsverplichtingen nog moest wegwerken tijdens de lunch. Eenmaal daar aangekomen hoopte ik dat Wim daarvoor een paar uurtjes nodig zou hebben omdat ik dacht dat ik die tijd zou moeten
benutten om weer een beetje bij krachten te komen. Nadat we onze vochtreserves hadden aangevuld besloten we verder te rijden. Ons eindpunt stond nog niet helemaal vast aangezien de lucht was dicht
getrokken en de eerste regenspetjes naar beneden kwamen.
Op het punt waar we Pforzheim zouden verlaten om langs de rivier de Würm te gaan fietsen naar ons eindpunt van de dag, zagen we onze eenzame fietser uit Denekamp weer zitten op het terras. Deze man
waren we de eerste keer bij Jülich tegen gekomen. En later nog eens op een terras langs de Rijn. Eenzaam was hij trouwens niet meer want hij had zich met een fietsend Nederlands echtpaar achter een
paar mooie pinten bier genesteld. Het eindpunt kon niet meer ver weg zijn. In eerste instantie waren we het terras al voorbij gereden maar na enkele honderden meters vroegen we ons af of het
verstandig was om door te rijden. Het gerommel van een naderend onweer kwam steeds dichter bij en ook de regen dreigde heftiger te worden. Dan toch maar even op het terras plaats nemen bij de
andere fietsers. Die bleken nog onderweg te zijn naar een camping waarvoor je op enig moment nog ruim 6 kilometer van de route moest afwijken en dan ook nog eens omhoog. In de regen. We waren niet
jaloers.
Na enig aarzel- en treuzelwerk moesten we toch echt verder rijden.
Door een landschappelijk erg mooi traject langs de rivier de Würm legden we het laatste stukje af. Het was inmiddels wel duidelijk dat we het geplande eindpunt, Weil der Stadt, niet zouden halen
vandaag. Achter elkaar fietsend, door een miezerige regen over een tamelijk drukke weg legden we onze laatste kilometers af totdat we langs een Gasthof/restaurant reden. Er leek geen mens aanwezig
en de parkeerplaats was helemaal leeg dus dat was balen. Maar bij een andere ingang brandde toch een lampje en alleraardigst werden wij ontvangen door een vriendelijke jongedame. En ja, er waren
kamers beschikbaar en ja, onze fietsen konden die nacht in de kelder achter slot en grendel en ja, we konden op het overdekte terras een biertje drinken en ja, we konden daar vanavond eten. Wat
altijd wel grappig is hoe we dan vervolgens gretig vragen wat de WiFi toegangscode is. Die krijgen we dan en zo ook deze keer, maar nu moesten we ook allemaal een document ondertekenen wat
kennelijk iets met computercriminaliteit te maken had. Toen ik zei dat ze daar ook wel om vroegen door het hotel aan de rivier de Würm te vestigen en het dan ook nog Haeckermuhle te noemen moest de
dame daar hartelijk om lachen. Kan me niet voorstellen dat iemand anders dat niet al een eerder tegen haar heeft gezegd.
Na de opfrisbeurt verbaasden we ons over het feit dat de parkeerplaats inmiddels was volgestroomd met auto's van het type Porsche, Mercedes, BMW en Audi. Eenmaal in het restaurant gezeten bleek dat
wij waren aangekomen bij een restaurant wat kennelijk in de wijde omgeving een gastronomische reputatie had hoog te houden. Wat een pech weer. Ondertussen zagen we onze Nederlandse medefietsers aan
de andere kant van het dal door de regen omhoog ploeteren, op zoek naar hun camping. We hebben hun meelijwekkend maar zeer vriendelijk gedag gezwaaid.
Na de maaltijd zijn we vervolgens redelijk op tijd naar bed gegaan na de enerverende dag.
Tot zover het verslag van de etappe van donderdag 12 juni.
Bis Morgen of liever, Bis später
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!