Zondagsdrukte op het fietspad
21 jun. 2015
🇮🇹
vanuit Italië
Zondagsdrukte op het fietspad.
Van Mattarrello bij Trento naar Verona 100 km
Vanochtend zijn we met enige vertraging vertrokken. Het lijf protesteerde iets meer dan gebruikelijk en ik gunde de medicatie iets meer tijd om z'n werk te doen. Ook Wim had wat kleine klachtjes
dus het duurde een half uurtje langer voordat we ons bij de andere mannen konden melden voor het ontbijt. Maar goed, het was tenslotte zondag en ook nog eens vaderdag. Dan mag het allemaal wel
ietsje rustiger.
Om halftien vertrokken we dan toch weer vol goede moed naar onze volgende bestemming. Snel vonden we het fietspad terug langs de Adige en wie dacht dat we in Nederland goed zijn in fietspaden moet
eens hier komen kijken. Ik denk dat we inmiddels honderden kilometers hebben afgelegd over nagenoeg onafgebroken hetzelfde fietspad. We hebben er met z'n allen overigens wel aan meebetaald want
overal zie ik Europese vlaggetjes.
Al snel naderden we de wat grotere stad Rovereto. Dat kon je goed merken omdat de drukte op het fietspad op deze zondag veel groter was dan op een doordeweekse dag. Een groot gedeelte van de
werkende Italianen was aan het recreëren op het mede door ons betaalde fietspad. Joggers, handbikers, mountainbikers, racefietsers, wandelaars en rolstoel voortduwende mensen. Je kon het zo gek
niet verzinnen. Mannen en vrouwen van jong tot oud. Nou moet ik wel zeggen dat het ook wel gezellig is en er ook steeds wel wat te zien valt. Vooral van de laatste soort en dan speciaal de jongere
variant hebben ze hier mooie uitvoeringen waarbij zowel de voor- als de achterkant de moeite waard zijn om te observeren. Tenminste als ik af ga op het regelmatige tatuut geluid, afkomstig van het
toetertje op de fiets van Dom Roberto. Ik denk dat hij wel heeft genoten vanochtend.
Qua navigatie had ik vandaag niet helemaal mijn dag. In Rovereto reed ik iets verkeerd terwijl een groepje meefietsende mensen ineens boven mij op een bruggetje fietste waar wij ook hadden moeten
rijden. Ik had de mannen bij vertrek al beloofd dat we vandaag een vlakke etappe zouden hebben, niet wetende welke verrassingen ons vandaag nog zouden wachten. Maar daarover later. De eerste
verrassing was trouwens de beklimming van het zeer smalle houten bruggetje met een helling van 12%! Later zou ik lachend terug denken aan dit hellinkje wat eigenlijk niks voorstelde.
Na Rovereto luwde de drukte op het fietspad gelukkig iets en konden we volop genieten van het ruige berglandschap waar we nog steeds doorheen reden, dan weer via een kaarsrecht fietspad langs een
gekanaliseerde waterbak van de Adige, dan weer via het fietspad wat slingerend zijn weg vond door de uitgestrekte wijngaarden. De appel boomgaarden behoorden nu toch echt tot het verleden.
Na ruim dertig kilometer volgde de koffiestop in het plaatsje Chizzola. Alle terrastafels in de schaduw werden al bezet door een groot gedeelte van de oudere mannelijke bevolking van het plaatsje
die luidkeels en door elkaar pratend van alles en nog wat aan het doornemen waren. Uiteraard op zondagmorgen elf uur vergezeld van goed gevulde wijnglazen. Het tafeltje wat nog in de zon stond
hebben we lekker in de schaduw van een grote boom geplaatst en vervolgens kregen we de tot nu toe beste koffie geserveerd van de aardige uitbaatster die wel een zwak had voor een stel fietsers.
Ondertussen hebben we geamuseerd het tafereel gade geslagen van de groep oudere dorpsmannen.
Daarna weer verder langs de plaatsen Ala en Ávio en inderdaad Oom Harm, langs de oostkant van de Monte Baldo terwijl aan de andere zijde van die berg het Gardameer ligt. Overigens ben ik vanaf het
Gardameer die berg nog wel eens opgelopen maar niet samen met mijn vader in het VW kevertje wat hij toen had. Dat heeft hij waarschijnlijk alleen gedaan. Maar dit terzijde. Het fietsen langs het
Gardameer, wat wellicht wel aardig lijkt, wordt overigens ten strengste afgeraden vanwege enerzijds de drukke autowegen en anderzijds de vele onverlichte tunneltjes. Dat hebben we dus maar niet
gedaan.
Tegen lunchtijd kwamen we aan in het zeer schilderachtige plaatsje Belluno Veronese waar we direct een trattoria ontdekten. Dat staat synoniem voor even een goede Italiaanse lunch genieten in een
typisch Italiaans restaurant. We mochten met de Italiaanse mama de trap op mee naar boven waar je dan in een klein lokaaltje komt waar al een aantal mensen zitten te eten. Keuze uit twee menu's en
voor dat je het weet zit je aan een heerlijke verse pasta, salade erbij, beetje brood met olijfolie en peper en zout en een mineraalwater om het compleet te maken. Kopje espresso en klaar. Verder
fietsen maar weer.
Naarmate we verder naar het zuiden de bergen uitreden klaarde het weer nog zienderogen op en de temperatuur liep richting de dertig graden.
Tot dat moment had ik mij redelijk weten te redden met het routeboekje en de blauwe lijn die ik op mijn fietscomputer zou moeten volgen. Maar de verschijning van nieuwe drukken van de routegids en
zelfs de meest up-to-date software op mijn fietscomputer kunnen niet het tempo bijbenen waarop de Italianen met Europees geld nieuwe fietspaden hebben aangelegd. Op enig moment heb ik het
routeboekje en mijn blauwe lijn houvast dan ook maar losgelaten en zijn we op de bordjes verder gereden die steeds keurig aangaven hoe we richting Verona moesten rijden, ons geplande eindpunt van
de dag. Sommige fietspaden waren echt nagelnieuw en de hagelwitte lijnen waren bijna nog nat terwijl je het idee kreeg dat het prijskaartje er ook nog aan zat.
Nadeel was echter dat ik niet meer voorbereid was op wat ging komen en dat nemen de andere mannen me nu nog kwalijk. Om te beginnen maken de Italianen er de gewoonte van om het nieuwe fietspad een
behoorlijk stuk boven de bestaande weg te leggen waar je eerst moest fietsen. Dat is wel zo rustig inderdaad. Maar om daar te komen kiezen ze met regelmaat de kortste weg daar naartoe. Dat
resulteert soms in hellinkjes van 18% die je dan even mag overbruggen. En aangezien we nog steeds alle bepakking aan de fiets hebben hangen is dat geen pretje.
Op enig moment kwamen we bij de plaats Rivoli Veronese en daar werd het helemaal bont. Ik had de mannen net verteld dat het zo grappig was hoe je goed kon zien dat we nu toch echt de bergen
uitreden in de richting van Verona. Die bergen werden gaandeweg steeds lager en je verwacht dan niet dat het klimvenijn in de staart zit.
Eerst wordt een helling voorafgegaan door een bordje met 10% erop waarbij we allemaal dachten dat het een kort hellinkje zou zijn. Maar na een kilometer of zo en vele haarspeldbochten verder stond
er doodleuk weer zo'n bordje. Alsof we het vergeten zouden zijn! Uit alle poriën zwetend heb ik de mannen, eenmaal boven, verteld dat ik dit ook niet had zien aankomen. Ze geloofden me echter niet.
Ik heb ze toen nog rustig gekregen met de opmerking dat dit toch wel echt het laatste zou zijn, de bergen waren immers nagenoeg gedaan, maar ai, wat zat ik daar weer mis.
Eerst besloot ik kort daarna mijn blauwe lijntje maar weer eens te volgen en dook enthousiast een mega stijle afdaling in. Dat zullen de mannen lekker vinden na die steile helling van daarnet dacht
ik nog maar oeps, het weggetje werd slechter en slechter en bleek tenslotte de verkeerde weg. Ai, ai, hoe ga ik dit uitleggen en O,o, hoe komen we in hemelsnaam dat steile weggetje weer naar boven.
Ik zal u verder alle krachttermen besparen maar het is gelukt. Volgens Dom Roberto hebben we de 20% aangetikt. Zo voelde het in ieder geval wel.
Daarna nog een keer zo'n geintje met die 10% bordjes waarna we uiteindelijk weer terecht kwamen op het keurige strakke rechte fietspad langs de gekanaliseerde waterbak van de Adige. Met een stevig
gangetje zijn we verder gereden naar een plaats vlak voor Verona. Het leek ons geen goed idee om in het centrum van Verona een hotel te zoeken omdat we dachten dat die inmiddels wel allemaal vol
zouden zitten met operagangers. In het voorstadje dus maar even een man aangeschoten om naar een hotel te vragen. De man wilde ons dolgraag helpen, dacht dat wij Duitsers waren en wilde persé in
het Duits uitleggen wat we moesten doen. Echter, hij was vergeten dat hij geen woord Duits sprak. Op enig moment begon hij zijn vingers op te steken alsof hij met het spelletje 'Hints' bezig was.
Ik geloof dat ik mijn fietsmaten enigszins in verlegenheid heb gebracht toen ik heel serieus tegen de man zei of het twee of drie lettergrepen betrof. Dat begreep de arme man natuurlijk niet maar
uiteindelijk wees hij in de richting van de weg die we toch al volgden en noemde de naam van het hotel.
Dat hebben we keurig gevonden. Wederom een prima plekje. Gegeten in een mooi Italiaans restaurant min of meer om de hoek waar we heerlijk op de open binnenplaats hebben gezeten.
Nu maar weer naar onze kooitjes voor een goede nachtrust. We hebben besloten dat we morgen eerst gaan ontbijten in het centrum van Verona. Daar zitten we ongeveer twee kilometer vandaan. Daarna
zoeken we voor Wim naar een telefoonwinkeltje waar ze hopelijk het schermpje van z'n iPhone kunnen repareren. Bij binnenkomst van dit voorstadje van Verona viel het kleinood ongelukkig uit zijn tas
na een flinke hobbel in de weg. Daarna gaan we wat rondneuzen in het centrum en vermoedelijk daarna nog een wat kortere etappe afleggen. Maar dat zien we morgen wel.
Fino a domani
Reacties
Reacties
22 jun. 2015, 11:11
Heren fietsers, we hebben weer een camping met wi-fi dus eindelijk in staat om jullie mooie vehalen op ons gemak te lezen. Dom Roberto houdt zich goed, het zal De Oostendorp Moed wel zijn die hem op de been of liever gezegd de fiets houdt. Hopelijk kan ie zich een beetje inhouden in Verona. Zingen mag ie vandaag even voor zijn Luda, hiep hiep hoera! Als hij nu maar niet gaat denken dat hij Pavarotti kan evenaren. Hou hem dus in de gaten, want voor je het weet staat hij op de planken mee te zingen in de opera Nabucco van Verdi die deze week op het programma staat. Petje af voor jullie tocht over de Alpen. Op naar Rome! groet Alice en Chris
22 jun. 2015, 12:54
Rob van harte gefeliciteerd met Luda haar verjaardag!!
Mooie verhalen en nog veel plezier, op naar de paus, amen!!!
22 jun. 2015, 13:20
die portugese toeter van 1 euro op de fiets van DOM Roberto heeft jullie al voor 100 euro plezier gebracht!!!
en Roberto gefeliciteerd met Luda,
goede reis, groeten Hetty
22 jun. 2015, 21:08
Mooi geschreven, leuk om te lezen, nog even tot aan Rome daar gaan jullie kome!!!succes. Inge
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!