Weer de bergen in
24 jun. 2015
🇮🇹
vanuit Italië
De bergen weer in
Van Ferrara naar Loiano 90 km
Vandaag stond het laatste stukje van de Povlakte en het eerste gedeelte van de Apennijnen op het programma. Het was vannacht flink tekeer gegaan met onweer en regen. De lucht was daardoor mooi
schoon geworden en onder een strakblauwe lucht met een graadje of twintig vertrokken we nadat we door de mamma waren voorzien van een sober ontbijt en een paar flinke pakkerts als afscheid.
Eerst maar eens rustig beginnen om de spiertjes weer wat op te warmen omdat er later nog wel wat klimwerk van ons werd gevraagd. Het vlakke landschap was niet heel boeiend maar door het heerlijke
fietsweer genoten we toch van de eerste tientallen kilometers. Wel grappig is dat je onderweg wel reacties ontlokt aan mensen die ons zien rijden. Vaak worden we hartelijk begroet en toegezwaaid en
soms rijden wielrenners even met ons op om te vernemen wie we zijn, waar we vandaan komen en wat het doel is. Doorgaans is de reactie er één van groot respect.
In de plaats Búdrio had ik de koffiestop gepland maar in deze toch redelijk grote plaats zat op onze route geen koffietent. En dus zaten we even later, na ongeveer 45 km te hebben gereden, aan de
koffie in de plaats Castenaso, een voorstadje van Bologna.
Tijdens de koffie heb ik de andere heren een beetje op de hoogte gebracht wat hun verder die dag nog te wachten zou staan. Voordat ik mijn verhaal dan goed en wel af heb vliegt Dom Roberto
plotseling van zijn stoel en spoedt zich naar de toiletruimte. We weten inmiddels dat naast het sanitaire ritueel ook de noodzakelijke actie met de uierzalf aan de orde is. Ter bescherming van
edele delen die tijdens zwaardere beklimmingen extra te lijden hebben. Maar hoe dan ook, onze Dom flikt het toch weer iedere keer om alle bulten op en over te komen. Ik heb daar veel respect voor
en ik teken ervoor als ik dat op die leeftijd ook nog zo mag doen.
Na de koffie werden we met een boogje om Bologna geleid en ik heb me erover verbaasd dat we van de stad helemaal niets hebben gezien terwijl het best een grote stad is. Door het heldere weer konden
we dat niet zeggen van de opdoemende Apennijnen. Al tientallen kilometers hadden we die bulten in het zicht en naarmate we Bologna naderden leek het wel of ze steeds hoger werden.
Na Bologna werd het toch echt onvermijdelijk, de weg ging weer omhoog en dat moesten wij dus ook. Gelukkig ging dat in eerste instantie heel vriendelijk en geleidelijk. Het glooiende landschap was
wel een verademing vergeleken bij de eindeloze vergezichten van de Povlakte. En inmiddels zijn we natuurlijk ook wel wat gewend. In het routeboekje had ik gezien dat het zwaarste werk voor vandaag
een helling was van 4,8 km met een hellingspercentage van 7-8% met enkele uitschieters naar 10%. Dat hadden we wel zwaarder meegemaakt maar in deze warmte, de temperatuur zat inmiddels weer tegen
de dertig graden, was het toch wel weer een dingetje.
Eerst maar een lunchen in het plaatsje Zena. Iedere keer zijn we dan toch weer verbaasd wat je in zo'n plaatsje van niks, achter een gevel van een restaurantje van niks aantreft. Ook hier weer een
grote ruimte waarin toch behoorlijk wat mensen de lunch gebruiken. De ober, die in dit geval redelijk Engels blijkt te spreken, schotelt ons een prima pastamaaltijd voor en verbaasd zich erover dat
we geen wijn en/ of bier gebruiken en ook geen gebruik maken van de tweede gang. Maar ja, dat doen we nooit want er moest na de lunch nog gewerkt worden en daar had hij ook wel begrip voor.
Ok, na de lunch dus vol in de aanval op de hellinkjes van het middagprogramma. Rond lunchtijd hadden we er al ongeveer 80 km op zitten dus heel veel meer zouden we de middag ook niet meer doen.
Maar in de resterende tijd tot onze geplande rustplaats Loiano moesten er toch nog wel ruim 400 hoogtemeters worden overbrugd.
Rond een uur of vier arriveerden we in Loiano nadat we onderweg hadden genoten van de prachtige panorama's die er in dit gedeelte van de Apennijnen vallen te bewonderen.
We arriveerden bij een hotel wat tevens een soort serviceflat voor bejaarden bleek te huisvesten. De sexueel getinte grapjes die Dom Roberto dan steevast maakt zal ik u besparen maar toen een dame
vervolgens zei dat hij nog even geduld moest hebben lagen we toch wel even dubbel van het lachen. Na het inchecken en het nuttigen van wat consumpties, waaronder een voortreffelijke ham en meloen,
bleek dat het eigenlijke hotel een eind verderop in het dorp te vinden was. Dat vonden we eigenlijk wel prima want in de eerste omgeving werden we een beetje triest terwijl we daar ook nog in de
schaduw moesten zitten terwijl het zonnetje nog uitbundig stond te schijnen.
De kamers waren weer prima, het verhaal wordt eentonig, en onder de kamers zat een gezellige pizzeria waar we vanavond een lekkere pizza hebben opgepeuzeld en waarin ik nu met Gerard ons blogje zit
te schrijven. Biertje erbij, beetje voetbal op de achtergrond en u kent ons avondprogramma. Ook nu zullen we wel weer redelijk op tijd ons nest opzoeken want morgen staat er nog wel een pittig
traject op het programma waarbij we gaan proberen om vlak voor Forence uit te komen.
Fino a domani
Reacties
Reacties
24 jun. 2015, 22:50
T'is iedere avond genieten van je verhalen Hans.
Al zijn we hier in NL wel een beetje jaloers van de weersomstandigheden die je in je blog beschrijft.
Veel fietsplezier......!!!!!!
25 jun. 2015, 20:05
Ik dacht, laat ik 's effe kijken waar de mannen uithangen. Goeie dag, de tijd vliegt, daar al?!
Tof hoor, en mooie verhalen.
Zaterdag doe ik mee aan een mountainbike tochtje met een kameraad. Kinderspel natuurlijk vergeleken met jullie tocht; uierzalf niet nodig, beetje nachtcrème moet voldoende zijn ????Groeten!
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!