Van Fiésole naar Castilion Fibbochi 85 km

Dat we al voor het ontbijt een Robbiemomentje mochten beleven was wel uniek. We hadden namelijk besloten dat we het ontbijt in Florence zouden nuttigen. De vorige avond hadden Wim en onze Dom het ontbijt gecanceld maar wat doet Dom Roberto? Zoals u weet is hij onze penningmeester en rekent dus altijd af bij het hotel en overigens ook bij alle andere gelegenheden waar iets af te rekenen valt. Bij het verlaten van het hotel vanochtend vertelt hij dan doodleuk dat hij het hotel heeft betaald tegen de prijs die we gisteren hadden afgesproken. Ja, Dom Roberto! (sorry Joep) Dat was dus de prijs inclusief ontbijt! Het ontbijt dat je zelf gisteren hebt afgezegd! Nou ja, gelukkig stelt het ontbijt in Italië niet veel voor dus de schade zal wel meevallen.

Nadat we onze fietsen uit de ondergrondse parkeergarage van het hotel hadden gemanoeuvreerd, volgde een fantastische afdaling naar Florence. Zodra de weg het stadje had verlaten volgden panoramische uitzichten over Florence terwijl we onze benen gewoon stil konden houden. Een heerlijke temperatuur en een wederom staalblauwe hemel maakten het plaatje compleet. Dat was best wel een lekker begin van de dag. Na ruim vijf kilometer was het echter gedaan met de pret en belandden we in het drukke verkeer van Florence. Gelukkig had ik het blauwe lijntje op mijn stuurcomputer en die loodste ons prima door de stad. De route kwam uiteindelijk uit bij de rivier de Arno en die volgden we vervolgens in de richting waar ik dacht dat de Duomo zich zou bevinden. Die bezienswaardigheid moesten we toch even meepakken.

Eenmaal daar aangekomen beleefden we toch een afknapper. Het plein voor de Duomo hadden ze volledig omgebouwd tot een beachvolleybal arena. De tribunes en al het steigermateriaal ontnamen helaas volledig het zicht op de Duomo. Jammer maar helaas.

Toen maar even doorfietsen in de richting van het Palazzo Vecchio. Onderweg kwamen we een prettig terrasje tegen waar we hebben genoten van de koffie en de croissants.

We hebben het maar ons ontbijt genoemd maar veel stelde het niet voor. Daarna door naar het Palazzo voor wat fotomomentjes. Echt leuk wordt dat natuurlijk nooit omdat het daar vergeven is van de buitenlandse toeristen. Maar, toch wel imposant om al die beelden weer eens live te zien. Ook al staan er dan enkele replica's tussen. Die Michelangelo is vroeger toch wel een ijverig baasje geweest. Of zijn leerlingen.

Ik kijk nog wel uit naar het beeld van Mozes met de stenen tafelen dat in Rome staat. Dat heeft erg veel indruk gemaakt en die wil ik zeker nog een keer zien als we eenmaal daar zijn. Maar daarvoor moeten we toch eerst nog wat kilometers en hoogtemeters maken. En na Florence konden we daar direct mee beginnen. Na eerst nog de Ponte Vecchio op de foto te hebben gezet maakten we ons op om Florence weer te verlaten. Tijdens onze uittocht ergerde ik me wel aan de kwaliteit van het wegdek. Dit moet je als stad toch niet willen. Op de fiets stuiterden we van links naar rechts en het was lastig om door het drukke verkeer en alle éénrichting situaties de uitgang te vinden. Bijzondere stad maar het werd tijd voor wat anders. Eerst in een buitenwijk maar eens wat proviand en water ingeslagen. De temperatuur liep inmiddels al weer door de dertig graden en direct na Florence moest er weer stevig geklommen worden. Gelet op de ervaringen van de laatste dagen liep het water er dan bijna sneller uit dan dat je kon drinken. Via Grássina verlieten we Florence in de richting van Arezzo en dus niet naar Siena zoals we gisteren hadden besloten. Deze variant was lichter maar omdat Florence in het dal ligt maakt het niet uit in welke richting je vertrekt. Je zult altijd eerst moeten klimmen om weer op hoogte te komen. En dat hebben we dus geweten. Op het heetst van de dag doen wij dan 'gewoon' de steilste klimmetjes. Die zijn ook hier kilometers lang en lopen op tot boven de 10%. Stug doortrappen dus met de brandende zon op je rug en veel water erin en ook weer eruit.

Rond lunchtijd kwamen we na een mooie afdaling aan in Figline Valdarno, een plaats die ik nog wel kende vanuit een ver vakantieverleden. Op het lokale pleintje vonden we de plaatselijke pizzeria die ons heeft voorzien van de nodige brandstof, en heel veel water. Nadeel was dat het plaatsje in het dal was gelegen, zoals de naam al deed vermoeden, en dat er daarna dus onvermijdelijk weer geklommen moest worden. Gelukkig was de overkant van het dal niet meer zo hoog en na wat inspanning zaten we op een weg die langs de helling van de heuvel liep. Het routeboekje gaf aan dat deze weg in een ver verleden nog is aangelegd door de Etrusken. Dat hebben ze dan wel netjes gedaan hoewel ik het vermoeden heb dat het keurige asfaltlaagje later is aangebracht.

Deze weg bracht ons via plaatsjes als Castelfranco di Sopra en Loro Ciufenna in de richting van Arezzo. Inmiddels werd het wel weer tijd om onze volgende overnachtingsplek te gaan zoeken. Het routeboekje gaf daarvoor genoeg opties maar het wilde niet echt lukken. Bij een supermarkt besloten we maar eens te gaan vragen of zij iets wisten. De hotels die ik in mijn boekje had staan bleken allemaal gesloten en/of failliet en de dame van de supermarkt gaf ons een alternatief wat echter in het dal was gelegen. Dat leek nu wel interessant maarmorgenochtendzouden we daar minder blij mee zijn. Ik wees haar nog op een andere mogelijkheid, iets verder langs de route, maar die vond zij te duur. Aangezien duur een relatief begrip is vroeg ik haar of ze toch even kon bellen met het adres en dat wilde ze graag doen. Er bleken nog twee kamers beschikbaar te zijn tegen een prijs die weliswaar iets hoger lag dan we gewend waren maar nog prima paste. Nog een kilometer of acht doorrijden voordat we aankwamen op een waar landgoed waar eigenlijk alle kamers nog beschikbaar waren. Naar mijn gevoel had het telefoontje vanuit de supermarkt naar het hotel in Castigion Fibocchi ervoor gezorgd dat plotseling het hotel tot leven moest worden gebracht. Er kwamen klanten!! Keukenpersoneel werd ingevlogen, het gras werd gemaaid en de druk werd weer op het water gezet. Hoe dan ook, een prima onderkomen en misschien wel het mooiste wat we tot nu toe hebben gehad. Volop cipressen en een prachtig uitzicht in een typisch Toscaanse omgeving in de Chianti streek. Het wijntje bij de uitstekende avondmaaltijd was dan ook een prachtige Chianti van de buren.

Tijd om het bed op te zoeken want morgen stijgt de temperatuur weer in gelijke tred met het landschap en gaan we proberen via Arezzo en Città di Castello in de richting van Assisi te komen.

Fino a domani